Afscheid in stijl

Het is niet alleen voor ons een gekke week met de laatste regeldingetjes, laatste werkdagen etc, voor de kindjes verandert er natuurlijk ook veel, al zullen zei zich daar wat minder bewust van zijn. Zo heeft Nusa vandaag afscheid genomen van de babygroep op het kinderdagverblijf. Als ze terug komt in april gaat ze naar de peuters. Op reis wordt ze 2 jaar, precies op de dag dat er in Maleisie Chinees nieuw jaar wordt gevierd. Reden genoeg om te trakteren in stijl! Ze heeft verse mango en ananas getrakteerd en ik heb geshopt bij de toko, wat is dat toch heerlijk! (Dat belooft wat, ik kan mijn lol op in elke Chinatown!) Het resultaat: Chinese gelukszakjes met een gelukspoppetje er aan en er in een zakje met bosui-koekjes (ja, bosui-koekjes!) en een velletje Hello Kitty stickers (het bekendste Aziatische fictieve figuurtje wat mij betreft en zo lekker kitsch!). Voor de juffen een schaaltje met Aziatisch zoet (zelfs chocolaatjes met mango van mijn favoriete winkel ;-) en een Chinese lampion, weer heerlijk gefreubeld! Ook Tijl zou vandaag op zijn laatste dagje bij de BSO Chinese gelukskoekjes trakteren, maar Tijl was helaas nog ziek thuis (nu hebben we de griep allemaal gehad, behalve Bart, even afkloppen, dus we kunnen gezond op reis!). Hopelijk is Tijl vrijdag weer opgeknapt en kan hij nog trakteren in de klas.

En het is gelukt, Bart heeft Photoshop en Lightroom geinstalleerd op mijn oude laptopje (zie boven ;-), dus ik kan ook op reis helemaal los met mijn gehobby!

Reiskoorts

Pfoeh, en dan word je ineens een week naar voren de tijd in geslingerd omdat je lichaam dacht: ho!

Ik heb een goede griep te pakken gehad, kon niet anders dan in m'n bed liggen en wachten tot de ellende voorbij trok. Het gekke is dat ik nu eigenlijk in de stress zou moeten schieten: help, een week minder voorbereidingstijd, maar dat gebeurt niet.

Ik realiseer me juist dat er niets echt belangrijk is op reis behalve onszelf en onze gezondheid. Al het andere kan altijd later nog geregeld of aangeschaft worden. En met die gedachte op zak blijkt dat er ook helemaal niet zo veel meer geregeld hoeft te worden! Iedereen heeft geldige paspoorten, alle vaccinaties zijn gehaald, de vliegtickets zijn natuurlijk geboekt en ook de plaatsen in het vliegtuig zijn al gereserveerd.

Er moesten natuurlijk wel knopen doorgehakt worden. Hoe gaan de kindjes slapen, wat nemen we wel mee, wat niet. We hebben uiteindelijk besloten voor beide kinderen een slaaptentje mee te nemen. Met Tijl op Bali is dat heel goed bevallen. Ze slapen zo altijd mug-vrij en elke avond hebben ze hun eigen vertrouwde plaapplekje. Op marktplaats hebben we deze week nog een tentje gevonden voor Tijl, wat lang genoeg is voor zijn bijna 5-lijf! En hij was er gelijk gek op, heeft er meteen een nachtje in geslapen!

Zo langzaamaan maar eens stapeltjes gaan maken van alle kleding (en dan vooral minstens de helft weer terug in de kast leggen, dat wordt nog moelijk!) en de reistasjes van de kinderen vullen met allerlei kleins waar ze zich onderweg in het vliegtuig mee kunnen vermaken. Aaah, ik heb er zin in!

Gaan met die banaan!

Nog even en dan is het echt zo ver, dan gaan we met z'n vieren 2 maanden op reis in de tropen! Ik vind het moeilijk voor te stellen dat we straks echt in de vochtige hitte zitten, terwijl het hier nu net begint te vriezen en sneeuwen... 

Tijl wordt straks 5 dus leerplichtig. Dit is dus de laatste kans om zonder veel gedoe buiten de schoolvakanties om wat langer weg te gaan. We konden het regelen op ons werk, wat houdt ons tegen?

Op school heeft Tijl ooit een fruitliedje geleerd met in het refrein allemaal tropische vruchten. Nu krijgt hij de kans al dat fruit vers van de boom te proeven. Hoe zal het gaan? Hoe zullen de kinderen het vinden? We houden jullie op de hoogte!

De songtekst van het liedje vind je hier de melodie hier (let op, link naar youtube, begint gelijk te spelen!)