We storten onszelf van het ene in het andere avontuur, geen wonder dat ik s'avonds moe ben en wel gek dat ik me nog steeds af vraag waarom ik nou zo moe ben. Nog niet bijgekomen van een paar geweldige dagen bij Kota Bharu hebben we nu net de kinderen op bed voor de middagrust, terwijl wij nagenieten van het prachtige zeeleven dat we net al snorkelend voor de kust van Pulau Perhentian Besar hebben gezien...
Maar eerst nog even terug naar Kota Bharu. Daar hebben we 3 nachten op een heerlijke plek gezeten net ten noorden van de stad in kampong Banggol. Een grasveld met een speeltuin met daar omheen 7 mooie houten huisjes op palen tussen goed verzorgde bloemen en planten. Het gras was netjes gemaaid, inderdaad, een hotel gerund door 2 Nederlanders. Het zwembad vond ik het meest onwerkelijk, uitkijkend over het landschap met grazende koeien...
Toen we op weg naar Kota Bharu de oostkant van de bergketen bereikten, deed de sfeer en het landschap ons veel meer denken aan Indonesie. Rijstvelden en houten stalletjes aan de kant van de weg waar de opbrengst van het land van die dag wordt verkocht. Dat deed ons beiden erg goed. Helemaal omdat we niet afhankelijk waren van een taxichauffeur, maar in ons eigen tempo door de dorpjes konden rijden.
Dinsdag 12 maart hadden we nog 1 hele dag de huurauto en dus besloten we om wat tempels te bezoeken die wat verder weg lagen (iets ten westen van Kota Bharu vlakbij de Thaise grens liggen veel Thaise tempels). We bezochten de Wat Phothivihan met een enorme liggende Buddha en de Wat Machimmaram met een enorme zittende Buddha op het dak van het complex. Toen had Bart zijn portie tempels wel weer gehad en zijn we teruggereden naar de stad waar we nog even een beroemde overdekte markt zijn opgelopen. Het was meer dat we deze bezienswaardigheid nu konden afvinken dan dat we er echt van genoten, vooral door de enorme hoeveelheden vliegen die om ons hoofd zoemden en de marktkooplui waren zo op het einde van de dag net zo moe als wij en lagen naast hun koopwaar te slapen. Voor het idee nog even een trosje bananen gekocht, maar daarna was het klaar.
Woensdag 13 maart was echt een geweldige dag. We besloten fietsen te huren (dat kan dan weer bij die gekke Nederlanders!) en we hebben met een kaart een fietstocht van 24 kilometer gemaakt door kleine dorpjes met papajabomen, kippen en eenden. We fietsten naar het meest noordelijke stukje land waar de rivier in zee stroomt. Daar namen we een bootje naar de overkant van de rivier, daar fietsten we verder om vervolgens weer ter hoogte van Kota Bharu met een bootje terug te varen. Onderweg hebben we en vliegermaker bezocht die de meest prachtige vliegers maakte en zijn we gestopt bij Krupuk fabriekjes en een vrouw die prachtige zijden batikdoeken beschilderde.
Met het bootje naar de overkant van de rivier was het meest bizar. Fietsen er op, de kinderen keken hun ogen uit! Hier genieten Bart en ik toch wel heel erg van! Nog even een zak verse gebakken banaantjes gehaald voor tijdens te overtocht voor 1 ringgit (25 cent), heerlijk!
Veel hoteleigenaren die we spreken snappen het ook niet helemaal, maar het is veel drukker in maart dan normaal gesproken. (Wij snappen het wel al die europeanen hier, met al die berichten over kou en sneeuw!) Fijn voor hen natuurlijk, maar voor ons iets minder, want wij hadden bedacht hotels pas op het laatste moment te boeken en steeds als we ergens waren pas te kijken of we er langer wilden blijven. Dat zou normaal in maart geen probleem zijn, nu dus wel. Ons huisje was geboekt door iemand anders dus gisteren zijn we een dag eerder dan we eigenlijk wilden naar de Perhantians gegaan.
Nu we hier eenmaal zijn klagen we niet hoor! Weer een klein paradijsje. Tijl, die al bijna heeft leren zwemmen deze vakantie, heeft vanmorgen het snorkelen al helemaal onder de knie gekregen. Bizar hoor, om vanaf je zonnestoel twee snorkelpijpjes door het water te zien gaan en te beseffen dat 1 daarvan je 'kleine' zoon is van 4. Hij geniet met volle teugen en kan zelf bijna niet geloven dat hij net een paar Nemo vissen (clownvissen) in een annemoon heeft gezien. Die had hij in Underwaterworld op Langkawi nog achter glas gezien... We zitten hier in ieder geval tot maandag. X
1 opmerking:
Bizar, die fiets op het strand en daarna in het bootje!!
Geweldig...
Liefs Lein
Een reactie posten